πρηστηροδόχος

-ον, Α

αυτός που δέχεται κεραυνούς.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πρηστήρ «θύελλα συνοδευόμενη από κεραυνούς» + -δόχος (< δέχομαι), πρβλ. καπνο-δόχος].